تست های قبل عمل پیوند قلب شامل چه چیز هایی است؟

تست های قبل عمل پیوند قلب شامل چه چیز هایی است؟ پیوند قلب شامل قرار دادن قلب سالم اهدا کننده به جای قلب آسیب دیده فرد بیمار است. در افرادی که میزان نارسایی قلبی به شدت بالاست و درمان های مختلف برای قلبشان موثر نیست، لازم است که یک سری تست ها جهت تشخیص ضرورت پیوند قلب انجام گردد. پس از آن و در صورت تایید تشخیص پیوند قلب توسط پزشک، یک سری تست ها جهت بررسی سلامت عمومی بیمار نیز انجام می گیرد. دلیل انجام این تست ها بررسی وجود و یا عدم وجود مشکلاتی در سایر قسمت های بدن بیمار می باشد که ممکن است موجب اختلال در روند پیوند و یا رد پیوند گردند.

انواع تست های مورد نیاز قبل از عمل پیوند قلب:

به طور معمول یکسری آزمایشات جهت بررسی سلامت جسمی بیمار توسط پزشک توصیه می گردد. این آزمایشات می توانند مشخص کننده میزان بیماری قلبی و شرایط جسمی (چون فشار ریوی بالا، عفونت سیستمیک و غیره) باشند که ممکن است عمل پیوند قلب را تحت تاثیر قرار دهند. این آزمایشات شامل:

آزمایش خون جهت تعیین سلامت عمومی، گروه خونی، تطبیق بافت :

جهت بررسی سلامت عمومی فرد بیمار و اطمینان از عدم عفونت (HIV، هپاتیت C، هپاتیت B و غیره) در خون او آزمایش خون گرفته می شود.

همچنین تشخیص گروه خونی بیمار از چهار نوع گروه خونی (A، B، O، AB) برای تطابق گروه خونی قلب پیوندی ضروری است. چرا که باید گروه خونی فرد اهدا کننده با گروه خونی بیمار سازگار باشد.

از سویی دیگر باید خون بررسی شود تا مشخص گردد خون بیمار آنتی بادی ضد بافت اهدا کننده نداشته باشد، چرا که اگر دارای آنتی بادی علیه بافت اهدا کننده باشد پیوند پس زده می شود.

تیتر آنتی بادی:

یکی از تست های خیلی مهم که باید به دقت بررسی گردد تست آنتی بادی است و باید آنتی بادی های موجود در خون بررسی شوند تا موقع پیوند و پس از آن عمل پیوند را دچار اختلال نکند. بدن هر فرد در هنگام انتقال خون، بارداری و یا غیره ممکن است آنتی بادی علیه بافت های ناشناس تولید نماید و نکته قابل توجه این است که به راحتی قابل حذف نیستند. این آنتی بادی های تولید شده موجب پس زدن عضو پیوندی می شوند و در نتیجه پیوند قلب موفقیت آمیز نخواهد بود.

آزمایشات موبوط به تست های قبل عمل پیوند قلب :

این آزمایشات شامل تست ورزش، کاتتریزاسیون قلب می باشد. تست ورزشی که از بیمار گرفته می شود به این صورت است که بیمار فعالیت ورزشی انجام داده تا ضربان قلب او تا حد مورد نظر بالا برود و یا اینکه مشخص گردد که به دلیل مشکل قلبی توانایی ادامه فعالیت را ندارد، بدین صورت پزشک می تواند به بررسی ظرفیت عملکردی قلب بپردازد و میزان آسیب وارده به قلب مشخص می شود.

در روش کاتتریزاسیون قلب مقاومت به جریان خون از طریق سنجش فشار موجود در بطن های قلب اندازه گیری می گردد، در این روش از طریق رگ کشاله ران و یا گردن، کاتتری وارد شده و پزشک آن را تا قلب هدایت می نماید.

اسکن و تصویربرداری از قلب:

این آزمایشات شامل عکس برداری اشعه X از قفسه سینه، الکتروکاردیوگرام، اکوکاردیوگرافی و اسکن هسته ای قلب می باشد. از طریق عکس برداری توسط اشعه X اندازه و محل قرارگیری قلب و ریه ها به طور نسبی مشخص می شوند.

در روش الکتروکاردیوگرام که به بررسی فعالیت الکتریکی قلب می پردازد، الکترودها بر روی قفسه سینه گذاشته می شوند و بواسطه ایمپالس های انتقال داده به دستگاه تصویری از فعالیت قلب نشان داده می شود.

اکوکاردیوگرافی یا سونوگرافی قلب یک روش کاملا غیرتهاجمی است و اطلاعات مفیدی چون سنجش دیواره های قلب، اندازه و شکل و حرکت دریچه های قلب و ابتدای سرخرگ های بزرگ و بطن های قلب را به پزشک می دهد.

اسکن هسته ای قلب اطلاعات مناسبی در مورد چگونگی عملکرد قلب به پزشک می دهد. از طریق آن می توان به وجود هر گونه آسیب در عضله قلبی و یا وجود موارد غیر طبیعی در عضله قلبی پی برد. به علاوه از طریق این اسکن میزان خون دریافتی توسط قلب مشخص می گردد.

سنجش عملکرد ریه:

این آزمایش جهت بررسی عملکرد ریه انجام می شود. در این تکنیک لوله ای به مانیتور متصل است و مشکلات تنفسی بیمار با تنفس و دمیدن در لوله مشخص می گردد. در واقع توسط این تکنیک اختلال تنفسی  نشان داده می شود.

سونوگرافی شکم در تست های قبل عمل پیوند قلب :

جهت بررسی عملکرد کلیه ها، کبد و کیسه صفرا سونوگرافی شکم انجام می گیرد.