مهارکننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین

مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین می ‌‌توانند به شل شدن عروق خونی کمک نمایند. این داروها موجب کاهش عملکرد آنزیمی می ‌شوند که از طریق تولید ماده‌ای موجب تنگی عروق خونی می ‌گرددد. بعلاوه این ماده بواسطه آزاد سازی هورمون هایی موجب افزایش فشارخون نیز می ‌شود. فشارخون بالا موجب افزایش کارکرد قلب شده و فشار اضافی به قلب وارد می‌ کند. داروهای مهارکننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین علاوه بر کاهش فشارخون، می‌توانند سرعت پیشرفت بیماران کلیوی و تصلب شرایین را نیز کاهش دهند و به این صورت اثر مثبت بر سلامت کلی بدن نیز داشته باشند.

آنزیم مهار کننده تبدیل آنژیوتانسین و مکانیسم اثر آن

در بدن انسان ابتدا آنژیوتانسینوژن (پیش ساز هورمون) به وسیله کبد ساخته شده و در خون آزاد می ‌گردد. پروتئین آنژیوتانسینوژن توسط هورمون رنین به آنژیوتانسین I تبدیل می‌ شود و آنژیوتانسین I توسط آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)  که بیشتر در مویرگ‌های ریه یافت می‌ شود به آنژیوتانسین II تبدیل می‌ شود. البته این آنزیم  در سایر نقاط بدن نیز یافت می‌شود ولی محل تجمع اصلی آن در آندوتلیوم مویرگ‌های ریه ‌است. آنژیوتانسین II نیز یک عامل انقباض عروقی (به خصوص شریانچه‌ها) قوی است و هم از راهکارهای مختلف موجب احتباس آب و سدیم می‌ شود، بنابراین عملکرد نهایی هورمون آنژیوتانسین دو افزایش فشار خون می ‌باشد.

داروهای مهارکننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین

این گروه دارویی علاوه ‌بر اینکه داروی ترجیحی کاهش فشارخون در برخی بیماران مانند دیابتی‌ها هستند، در درمان نارسایی قلبی و ایسکمی قلبی نیز موثرند. بعلاوه افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی نیز ممکن است مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین را در رژیم درمانی خود داشته باشند. پزشک متخصص بر اساس نوع بیماری تحت درمان و بررسی وضعیت بیمار مناسب ترین دارو را تجویز می ‌نماید.  در ادامه نمونه‌ای از معروف ترین داروهای این دسته ذکر شده است:

• کاپتوپریل: این دارو که مهار کننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین است که در درمان فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلب، پس از انفارکتوس میوکارد در بیماران مبتلا به اختلال در عملکرد بطن چپ، مشکلات کلیوی ناشی از دیابت و نفروپاتی دیابتی استفاده می گردد.
• انالاپریل: این دارو که مهار کننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین است در درمان فشار خون بالا در بزرگسالان و کودکان با سن یک ماه و بزرگتر استفاده می گردد. بعلاوه این دارو در درمان نارسایی احتقانی قلبی نیز مورد استفاده قرار می ‌گیرد.
• لیزینوپریل: این دارو با مهار آنزیم تبدیل آنژیوتانسین موجب درمان فشار خون بالا و  نارسایی احتقانی قلب است ،و پس از انفارکتوس میوکارد هم استفاده می شود.
• پریندوپریل: این دارو به عنوان مهار کننده رقابتی ACE عمل می‌کند و مانع تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسیونII (تنگ کننده قوی عروق) می‌شود. این دارو در درمان فشار خون بالا و افراد مبتلا به آنژین قلبی مورد استفاده قرار می گیرد.
• فوزینوپریل: این دارو مهار کننده رقابتی ACE می باشد که از تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسیونII جلوگیری می نماید. این دارو نیز در درمان فشار خون بالا و به عنوان درمان کمکی در نارسایی قلبی به کار می رود.

موارد مورد استفاده داروهای مهار کننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین

پزشکان متخصص داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین را جهت پیشگیری، درمان و یا بهبود علائم بیماری های فشار خون بالا، نارسایی قلبی و بیماری عروق کرونری قلب و حملات قلبی، دیابت، بیماری های خاص و مزمن کلیوی، اسکلرودرمی (نوعی بیماری روماتیسمی است)،  تجویز می‌ کنند.

بعلاوه ممکن است پزشک متخصص داروهای دیگری چون داروهای مدر یا مهار کننده های کانال کلسیم را به عنوان بخشی از درمان فشار خون بالا در کنار داروهای مهارکننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین تجویز کند. به طو معمول مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین یک بار در روز و صبح ها مصرف می شوند.

عوارض جانبی داروهای مهار کننده مبدل آنژیوتانسین

غالبا داروهای این خانواده عوارض جانبی به دنبال ندارند، به همین دلیل پزشکان عموما مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین را تجویز می کنند. اما ممکن است در بعضی افراد یکسری عوارض جانبی احتمالی وجود داشته با شد. این عوارض شامل سرفه خشک، خستگی، افزایش سطح پتاسیم خون، سرگیجه، از دست دادن حس چشایی می باشد.

لازم به ذکر است که داروهای ضد التهاب مانند ایپوبروفن و ناپروکسن، موجب کاهش اثر گذاری داروهای مهارکننده آنزیم تبدیل آنژیوتانسین می شوند. استفاده به ندرت این داروها اثر گذاری مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین را تحت تاثیر قرار نمی دهد.