بیماری کاردیومیوپاتی و راه های درمان

در این مقاله سعی داریم بیماری کاردیومیوپاتی و راه های درمان آن را شرح دهیم. کاردیومیوپاتی اختلالی است که درگیر کننده عضله قلب می باشد و در این شرایط قلب توانایی مناسب پمپاژخون را ندارد در نتیجه، بیمار دچار خستگی، تنگی نفس و تپش قلب می شود. هر چه از شروع بیماری می گذرد این عارضه حادتر می شود که درمان می تواند با کاهش پیشرفت آن بهبود دهنده کیفیت زندگی بیمار باشد.

بیماری کاردیومیوپاتی و راه های درمان آن :

بیماری کاردیومیوپاتی به شرایطی اشاره دارد که میوکارد (عضله قلب) را درگیر کرده و این اختلال می تواند تولید بافت اسکار در قلب نماید و  قلب را سفت، بزرگ یا ضخیم کند. در اثر این اختلال، خونرسانی به سایر نواحی بدن دچار اختلال می شود. با گذشت زمان، قلب ضعیف می شود تا حدی که نارسایی قلبی ایجاد می کند. درمان می تواند پیشرفت بیماری را متوقف نماید اما پیوند قلب برای برخی از افراد مبتلا ضروری است. کاردیومیوپاتی انواع مختلفی دارد از جمله

• کاردیومیوپاتی گشاد شده: حفره های پمپاژ کننده خون در قلب بزرگ و گشاد می شود.
• کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک: عضله قلب ضخیم می شود.
• دیسپلازی بطن راست آریتموژنیک: بیماری در عضله قلب باعث ریتم نامنظم قلب می شود.
• کاردیومیوپاتی محدود کننده: اسکار عضله قلب که موجب سفتی قلب می شود یا هر دو
• کاردیومیوپاتی آمیلوئیدی: تجمع غیرطبیعی پروتئین (ATTR آمیلوئیدوز) در بطن چپ قلب

البته برخی از بیماری های کاردیومیوپاتی را نمی توان در این دسته بندی قرار داد. به عنوان مثال کاردیومیوپاتی ناشی از استرس (بزرگ شدن موقتی قلب)، کاردیومیوپاتی ناشی از شیمی درمانی (آسیب قلبی مربوط به درمان سرطان)، کاردیومیوپاتی زایمان (نارسایی احتقانی قلب که در طی یا بعد از بارداری رخ می دهد).

با گذشت زمان و عدم درمان این بیماری می تواند منجر به اختلالاتی چون آریتمی، نارسایی قلبی و اختلالات مربوط به دریچه قلب شود.

بیماری کاردیومیوپاتی کودکان می تواند کودکان و نوجوانان را در هر جنسیت، نژاد و سنی تحت تاثیر قرار دهد و احتمال ایجاد آن در نوزادان بیشتر می باشد. بیماری به گونه ای است که ممکن است بدون علامت باشد و تنها در صورت ایست قلبی مشخص گردد. این بیماری بیشترمی تواند به صورت مادرزادی باشد و به میزان خیلی کم در اثر ابتلا به ویروس بوجود آید.

علل ایجاد کاردیومیوپاتی:

علت این عارضه  بیشتر بدون علت است ولی می تواند به صورت کاردیومیوپاتی غیر ایسکمیک و کاردیومیوپاتی ایسکمیک که ناشی از حملات قلبی یا بیماری عروق کرونر (CAD) باشد. به طور کلی برخی از عوامل یا شرایط می توانند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش دهند، این عوامل شامل ابتلا به بیماری های خود ایمن، کلسترول بالا، اختلالات مربوط به غدد درون ریز، سابقه خانوادگی بیماری های قلبی، بارداری و غیره باشد.

علائم کاردیومیوپاتی

به طور معمول بیماران علائمی مربوط به عارضه کاردیومیوپاتی ندارند. اما با پیشرفت بیماری، علایمی چون خستگی، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، ادم در پاها، سنکوپ می تواند ظهور نماید.

آزمایشات لازم جهت تشخیص کاردیومیوپاتی

متخصص قلب جهت بررسی بیماری یک ارزیابی کامل را انجام می دهد که ممکن است شامل طیف وسیعی از تست های تشخیصی باشد. این آزمایشات شامل سی تی قلب، MRI قلب، اکوکاردیوگرافی، الکتروکاردیوگرام (EKG)، تست استرس ورزش، کاتتریزاسیون قلبی، بیوپسی میوکارد می باشد.

چگونگی درمان:

درمان کاردیومیوپاتی بیشتر در راستای کنترل علائم بیمار متمرکز است. در واقع درمان کاهنده پیشرفت بیماری است. درمان می تواند شامل استفاده از دارو، اصلاح آریتمی، جراحی و تغییر سبک زندگی باشد.

داروها: بهبود جریان خون و کنترل علایم از ویژگی های داروهای قلبی می باشند بعلاوه می توانند شرایط زمینه ای را نیز درمان کنند.

دستگاه‌هایی برای اصلاح آریتمی‌ها: ضربان‌سازها یا دفیبریلاتورهای کاردیوورتر قابل کاشت (ICD) ریتم‌های نامنظم قلب را می توانند درمان کنند. این دستگاه کنترل کننده ضربان قلب می باشند، در واقع هنگامی که یک آریتمی شروع می شود، آنها تکانه های الکتریکی را به قلب می فرستند.

دستگاه‌هایی برای بهبود جریان خون: برخی از دستگاه‌ها به قلب بیمار کمک می‌کنند تا خون را با کارایی بیشتری پمپاژ کند. این دستگاه‌ها می توانند کنترل کننده انقباضات بین سمت چپ و راست قلب باشند. دستگاه کمکی بطن چپ به پمپاژ مناسب خون کمک می نماید.

جراحی: در صورت وجود علائم شدید یا بیماری های زمینه ای قلبی، ممکن است پزشک متخصص جراحی قلب را توصیه نماید.

بعلاوه انتخاب سبک زندگی صحیح می تواند بر سرعت پیشرفت بیماری کاردیومیوپاتی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال حفظ وزن ایده آل، رعایت رژیم غذایی سالم برای قلب از جمله کاهش مصرف سدیم، ورزش منظم.، ترک مصرف الکل، مدیریت و کاهش استرس، ترک سیگار برای جلوگیری از پیشرفت بیماری بسیار موثر می باشند.

البته باید گفت که هیچ درمان قطعی برای کاردیومیوپاتی وجود ندارد. با این حال، می توان شرایط را بواسطه حفظ زندگی سالم کنترل نمود. از سوی دیگر هیچ راهی برای پیشگیری از انواع مادرزادی (ارثی) کاردیومیوپاتی وجود ندارد و تنها می توان با انجام مراقبت هایی نظیر چکاب و بررسی شرایط فیزیولوژیک، مصرف صحیح داروها کنترل شرایط را در دست گرفت.